Wikireporter:Prasuk historyk/wiersze

Kiedy w moim śnie usłyszałem coś

I nagle pojąłem surrealizm tego świata

Moje życie zmieniło się mocno

Nie było skąd pomocy

Jestem tylko człowiekiem

A ludzkie życie ciężkie jest

Nigdy nie myśleć o chłopcach czy nastolatkach

Bo kiedyś i praca na tym świecie się skończy

Jednej nocy, gdy byłem w swoim pokoju

Siedząc w sieci życia i rozmyślając nad nim

By dostać swoją drugą szansę

Kiedy nagle spotkałem się z życiem twarzą w twarz

A życie było kopią samego mnie

Czymże życie bez nocy jest

Jest dalej życiem w którym na noc brak miejsca

Czymże życie bez dnia jest

Dalej się toczy

Nie jak fortuny koło

Tylko że brak na jasność tam miejsca

Sama pustka i ciemność

Czymże życie bez dni i nocy jest

Tylko zwykłym życiem

Gdzie brak na dnia pory miejsce

Nie rozróżnia snu

Nie rozróżnia pracy

Nie wie gdzie dom

Wie tylko jedno

Że odpłynąć z tego świata

Bez dnia i nocy chce.

Jak to jest być człowiekiem?

Tak samo jak zwierzęciem

Tylko że człowiek ma rozum

A zwierzę instynktem

Choć i bywa że człowiek idzie za instynktem

A instynkt u człowieka czasem kierowany jest rozumem

A rozum instynktem

Człowiek posiada cząstkę rozumu i instynktu

Być albo nie być człowiekiem

Wybór zawsze należy do człowieka

Jeśli człowiekiem się urodziłeś

To człowiekiem jesteś

To człowiekiem będziesz Choć zawsze każdy cząstkę instynktu ma

Ale nie każdy jest taki

By zrozumieć

Swój błąd jaki

Został popełniony

Chociaż wiedz

Że Bóg przebacza

Nawet najcięższe grzechy

Ty przebacz sobie że grzech popełniłeś.

Fala na oceanie czym jest

Tylko zwykłą falą jest

Nie ma cudów dodatków

Są jedynie szczątki wraków

A czymże wraki są

Wraki są wrakami

Co nigdy nie wiedziały czym życie jest

Nawet jeśli iskra życia

Tliła w nich się

Tylko sensu życia nie rozumiały

Co spowodowało

Że stały się wrakami

Bo ten co żywy jest

A sensu żywotności nie zna

Ten nigdy nie będzie żywy w świecie żywota

Bo go nie spotka łaska i cnota

Ci co żywi są

A życia sens znają

To wiedzą

Że życie to miłość

Że życie to przyjaźń

Że życie to pomoc

Że życie to opiekuńczość nad bliskimi

Cudy cudów

Ludy ludów

Ale czym są cudy cudów?

A czym ludy ludów?

Cud to coś niezwykłego

Piękno nadprzyrodzone

Niewygórowane ego

Z świata zadowolone tego

Lud to tylko zbiór ludzi

Co życiem się nudzi

Nudzi się życiem

Bo nie zna jego wartości

Wartych wszystkich świata nieruchomości

A zajmuje jedynie się piciem

Cóż po duszy a czym dusza dla ludzi?

Dusza dla ludzi jest napojem pitnym

Dusza nawet jak skażona

Może zostać oczyszczona

Czym zaś ciało jest dla ludzi?

Ciało to pokarm

Pokarm gdy się przeterminuje

Trzeba go wyrzucić

Dusza nigdy się nie zmarnuje

Ciało w końcu się przeterminuje