2009-04-04: Rasmussen nowym szefem NATO

Zaskoczenia nie ma. Faworyt Anders Fogh Rasmussen został wybrany na nowego Sekretarza Generalnego NATO.

Anders Fogh Rasmussen
Wikinews
Wikinews
Dowiedz się więcej
Lars Løkke Rasmussen – przyszły duński premier
sobota, 4 kwietnia 2009

Dotychczasowy szef NATO, Jaap de Hoop Scheffer przedstawił duńskiego premiera jako swego następcę na konferencji prasowej w czasie trwającego od wczoraj szczytu Sojuszu w Strasburgu i Kehl.

Wiecie, że dyskusje trwały od blisko 36 godzin, i fakt, że stoimy tutaj razem oznacza oznacza, że odnaleźliśmy wyjście dla obaw zgłaszanych przez Turcję. Osiągnęliśmy zgodę i jesteśmy jednomyślni.

Jaap de Hoop Scheffer

Duński szef rządu nie krył swego zadowolenia i radości z takiej decyzji przywódców krajów członkowskich:

Jestem głęboko zaszczycony tym, że zostałem wybrany na kolejnego sekretarza generalnego NATO i zrobię wszystko, co w mojej mocy by żyć zgodnie i ufnie z moimi kolegami. Dzisiaj jest historyczny dzień dla Sojuszu.

Anders Fogh Rasmussen

Rasmussen poinformował, że w ciągu najbliższych kilku dni zrezygnuje z przewodzenia duńskiemu rządkowi. Zaznaczył, że chciałby aby jego następcą został dotychczasowy minister finansów – Lars Løkke Rasmussen.

Turkowie „spasowali”

edytuj

Przywódcom NATO udało się dojść do kompromisu, lecz jeszcze wczoraj nic nie było pewne. Turcy byli przeciwko kandydaturze Duńczyka, co wywołało spekulacje na temat terminu podjęcia decyzji ws. nowego Sekretarza Generalnego Paktu. Niektórzy komentatorzy zaznaczali, że opór Turków może opóźnić tę decyzję nawet o kilka tygodni. Jak widać, doszło jednak do porozumienia między natowskimi przywódcami.

Władze Turcji zmieniły zdanie w tej sprawie dzięki Barackowi Obamie. Poinformował o tym turecki premier:

  Zgoda Turcji na objęcie stanowiska sekretarza generalnego NATO przez duńskiego premiera zapadła dzięki "gwarancjom", jakie zaproponował prezydent USA Barack Obama.  

Recep Tayyip Erdoğan, premier Turcji

Rasmussen jest politykiem i premierem Królestwa Danii od 27 listopada 2001 r. Od początku był faworytem na to stanowisko – nieoficjalnie popierany był przez USA, Francję, Niemcy i Włochy.

Źródła

edytuj