Wikinews

2011-02-26: Zamieszki w krajach arabskich - 26 lutego 2011

sobota, 26 lutego 2011

Po Tunezji i Egipcie, w kolejnych krajach arabskich pojawiły się zamieszki. Demonstrujący domagają się zmian, w tym obalenia przywódców, uważanych za autorytarnych.

Na zielono miasta kontrolowane przez rząd
Na czerwone miasta kontrolowane przez rebeliantów
link= alt= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Protesty w Libii (2011)


link= alt= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Bitwa o Bengazi

Libia

edytuj

Stany Zjednoczone zablokowały wszystkie aktywa majątkowe w USA libijskiego dyktatora Muammara Kadafiego i jego czworga dzieci - trzech synów i córki. Barack Obama podpisał wczoraj wieczorem dekret wprowadzający sankcje wobec Libii.

Dziś kontynuowana jest ewakuacja osób uciekających z Libii. Na Maltę przybyła fregata brytyjskiej marynarki wojennej na pokładzie której znajdowało się 207 osób.

- Wydaje się, że Muammar Kadafi przestał kontrolować to, co dzieje się w Libii stwierdził Silvio Berlusconi. Wcześniej syn Kaddafiego zapewniał, że pogłoski o tysiącach ofiarach bombardowaniach Trypolisu i Bengazi to jakiś żart, a w kraju znów zapanował spokój. Minister obrony Włoch Ignazio La Russa oświadczył, że włosko-libijski traktat o walce z nielegalną imigracją, zawarty w 2008 roku przez Silvio Berlusconiego i Muammara Kadafiego, nie jest już ważny. Wówczas zawarto również traktat o przyjaźni między krajami.

Saif al-Islam Kadaf, syn dyktatora wyraził nadzieje na rozpoczęcie dziś negocjacji z demonstrantami.

Miasto Zawija znajduje się w rękach powstańców po tym, jak wojsko zmieniło front. Przed tym w nocy, siły rządowe otworzyły tam ogień do rebeliantów. Walki wybuchły ponownie w Misracie, kontrolowanej przez demonstrantów. W pobliżu miasta Sabratha, wojsko otworzyło ogień do demonstrantów. Podobne wydarzenia miały miejsce w Surmanie.

W stolicy walki toczyły się w dzielnicy Ghut Ashaal. Zabito kilku demonstrantów. W stolicy odcięto elektryczność. Wielka Brytania zamknęła swoją ambasadę w Trypolisie.

Po obaleniu władzy w Bengazi spontanicznie powstały rady zarządzające, w skład których wchodzą prawnicy, nauczyciele i lekarze, którzy przejęli zarządzanie miastem. W radach uczestniczą też kobiety. Rady zorganizowały oczyszczanie miasta, zarządzanie ruchem ulicznym i uporządkowały arsenał broni znajdujący się w rękach mieszkańców miasta. Do pracy wraca sektor finansowy, otwierane są banki, ustawiają się do nich kolejki. Powstały też siły bezpieczeństwa, na wypadek powrotu ludzi Kadafiego. Według Leili Fadel z Washington Post, komitety powstały tak szybko i sprawnie, gdyż mieszkańcy Bengazi mieli czas obserwować i wyciągnąć wnioski z powstań w Tunezji i Egipcie. Na obszarach kontrolowanych przez buntowników powstają nowe media: gazety, stacje radiowe i portale internetowe. Były sekretarz sprawiedliwości Mustafa Mohamed Abud Al Jeleil rozpoczął tworzenie rządu tymczasowego w Bengazi. Powiedział, że Kaddafi odpowiada za zbrodnie w kraju.

Na granicy z Tunezją stacjonują afrykańscy najemnicy. Odbierają oni uchodźcom telefony komórkowe i karty pamięci aparatów fotograficznych, by zapobiec wydostaniu się z Libii zdjęć, pokazujących stosowanie siły wobec demonstrantów.

Po południu prezydent Wenezueli Hugo Chavez, przyznał, że jeszcze nie nie rozmawiał z Muammarem Kadafim. Powiedział, że nie pochwala wszystkich decyzji libijskiego lidera, ale popiera libijski rząd.

Libia to kraj, w którym dwie trzecie 6,5-milionowej populacji, żyje za mniej niż 2 dolary dziennie. W kraju notuje się 30% bezrobocie, warunki bytowe stoją na bardzo niskim poziomie. Muammar Kadafi po ustąpieniu Fidela Castro na Kubie i śmierci prezydenta Gabonu Omara Bongo w 2009, jest najdłużej rządzącym przywódcą na świecie.

Bahrajn

edytuj
link= alt= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Protesty w Bahrajnie (2011)

Do dymisji podało się czterech ministrów. Teki oddali minister zdrowia Faisal Al-Hamar, minister spraw wewnętrznych Sheikh Ebrahim Al-Khalifa, doradca króla Sheikh Ahmed Al-Khalifa i minister elektryczności i wody Fahmi Al-Jowder.

Do Bahrajnu wrócił lider szyickiej opozycji bahrajńskiej Hasan Muszaima. Zażądał od króla przeprowadzenia reform.

W sobotę wielotysięczna demonstracja domagała się ustąpienia króla. Następnie ludzie przeszli przed siedzibę premiera, domagając się ustąpienia rządu.

Egipt

edytuj
link= alt= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Rewolucja w Egipcie (2011)

W nocy z piątku na sobotę doszło do kolejnej demonstracji w Egipcie. Manifestanci domagają się dalszych reform oraz powołania nowego rządu. Przeciwko protestującym użyto pałek, paralizatorów, oddano strzały ostrzegawcze w powietrze.

Algieria

edytuj
link= alt= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Protesty w Algierii (2011)

Stu demonstrantów zostało rozproszonych przez policję rano w Algierze, kiedy rozpoczynali demonstracje. Na Placu Męczenników, skąd miała wyruszyć antyrządowa demonstracja pojawili się zwolennicy urzędującego prezydenta Abdelaziza Boutefliki.

Tunezja

edytuj
link= alt= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Rewolucja w Tunezji (2010-2011)

W Tunisie przed siedzibą MSW manifestowało 300 osób. Ludzie zostali rozproszeni przed policję. W starciach zginęły trzy osoby, 100 aresztowano. Demonstranci wobec których użyto gazu łzawiącego, domagają się ustąpienia rządu pod kierownictwem Mohammeda Gannuchiego.

Obecne wydarzenia w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie, komentatorzy nazywają przełamaniem strachu i arabską Wiosną Ludów. Sytuacja porównywana jest nawet do transformacji w Europie po 1989 roku. Podłoże protestów społecznych w krajach arabskich jest takie samo - kraje te znajdują się na początku drugiej dekady XXI wieku w podobnej sytuacji społeczno-ekonomicznej.

Przeczytaj poprzedni

oraz kolejny raport

Źródła

edytuj
Źródło: „https://pl.wikinews.org/w/index.php?title=2011-02-26:_Zamieszki_w_krajach_arabskich_-_26_lutego_2011&oldid=338245”