2007-11-10: Kronika wyborcza: październik 2007

sobota, 10 listopada 2007

W październiku cała Polska żyła przedterminowymi wyborami do Sejmu i Senatu. Tym niemniej Wikinews przedstawia także rezultaty pozostałych elekcji. Zaczynamy od Pakistanu, a następnie Etiopia, Kirgistan, Kiribati, Kostaryka, Oman, Pakistan, Słowenia, Szwajcaria, Togo i Turcja.

Islamska Republika Pakistanu (wybory prezydenckie) edytuj

 

data: 6 października 2007 r.
do obsadzenia: urząd Prezydenta państwa na 5-letnią kadencję, dokonywany przez specjalne 1.170-osobowe Kolegium Elektorskie, składające się z członków Senatu, Zgromadzenia Narodowego i Zgromadzeń Prowincjonalnych

WYNIKI:
frekwencja 58,55% (685 głosujących)

  • Pervez Musharraf (Pakistańska Liga Muzułmańska – Quaid-e Azam) - 671 głosów (98,82%)
  • Wajihuddin Ahmed - 8 głosów (1,18%)
  • Makhdoom Amin Fahim (Pakistańska Partia Ludowa) - 0 głosów
  • Muhammad Mian Soomro - 0 głosów
  • Faryal Talpur - 0 głosów

Prezydent Pakistanu gen. Pervez Musharraf przedłużył okres swojego urzędowania o kolejne dwa lata. Do wyborów nie zostali dopuszczeni byli premierzy Nawaz Sharif ani Benazir Bhutto, co pokazało prawdziwe intencje generała. Mimo to, w styczniu 2008 r. odbędą się wybory parlamentarne, w których oboje opozycjoniści wystąpią w roli twarzy swoich partii. Musharrafowi nie udało się odwlec elekcji, mimo wprowadzonego tuż po własnym wyborze stanu wyjątkowego i aresztowaniu sędziów Sądu Najwyższego, którzy twierdzili, że Musharraf nie ma prawa jednocześnie pełnić funkcji prezydenta i szefa sztabu armii pakistańskiej.

Republika Kostaryki (referendum) edytuj

 

data: 7 października 2007 r.
kwestia: przystąpienie do Porozumienia o Wolnym Handlu Republiki Dominikańskiej i Ameryki Środkowej

WYNIKI:

  • za 51,56%
  • przeciw 48,44%

Sukces historycznej akcesji Kostaryki do strefy wolnego handlu, obejmującej do tej pory Stany Zjednoczone, Dominikanę, Salwador, Gwatemalę, Honduras i Nikaraguę, przez dłuższy czas wisiał na włosku. Zwolennicy akcesji ostatecznie wygrali większością niespełna 50 tys. głosów.

Federalna Demokratyczna Republika Etiopii (wybory prezydenckie) edytuj

 

data: 9 października 2007 r.
do obsadzenia: urząd Prezydenta państwa na 6-letnią kadencję; wyboru dokonuje 547-osobowa Rada Przedstawicieli Ludowych (Yehizbtewekayoch Mekir Bet); kandydat musi otrzymać co najmniej 2/3 głosów

WYNIKI:
frekwencja 96,71% (529 głosujących)

  • Girma Wolde-Giorgis Lucha (Etiopski Rewolucyjny Front Ludowo-Demokratyczny)
    • za 81,29% (430 głosów)
    • przeciw 16,64% (88 głosów)
    • wstrzymało się 2,08% (11 głosów)

Prezydent Girma Wolde-Giorgis Lucha został wybrany na drugą kadencję niemal jednogłośnie. W Etiopii funkcja prezydenta jest wyłącznie ceremonialna. Wolde-Giorgis jest postkomunistą, w czasie reżimu płk. Mengistu Haile-Mariama pełnił kilka funkcji państwowych. Jest szanowany za swoje wszechstronne wykształcenie i znajomość języków obcych (zna amharski, angielski, francuski, oromo, tigrinię i włoski).

Republika Togijska (wybory parlamentarne) edytuj

data: 14 października 2007 r.
do obsadzenia: 81 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym (Assemblée nationale) na 5-letnią kadencję w okręgach jednomandatowych

WYNIKI:
frekwencja 94,8%

  • Zgromadzenie na rzecz Ludu Togijskiego (Rassemblement du peuple togolais; przywódca: Faure Gnassingbé) - 39,36%, 50 mandatów
  • Unia Sił Zmiany (Union des forces du changement; Gilchrist Olympio) - 37,01%, 27 mandatów
  • Komitet Akcji na rzecz Odnowy (Comité d’action pour la renouveau; Yawovi Agboyibo) - 8,22%, 4 mandaty

do parlamentu nie weszli:

  • niezależni - 4,61%
  • Panafrykańska Zbieżność Patriotyczna (Convergence patriotique panafricaine; Edem Kodjo) - 1,87%
  • Demokratyczna Konwencja Ludów Afrykańskich (Convention démocratique des peuples africains) - 1,64%
  • Partia Demokratów na rzecz Odnowy (Parti des démocrates pour le renouveau) - 1,03%
  • Socjalistyczny Pakt na rzecz Odnowy (Pacte socialiste pour le renouveau; Abi Tchessa) - 0,99%
  • Sojusz Demokratów na rzecz Rozwoju Integralnego (Alliance des démocrates pour le développement intégral) - 0,91%
  • Demokratyczny Sojusz na rzecz Ojczyzny (Alliance démocratique pour la patrie) - 0,66%
  • Panafrykańska Partia Demokratyczna (Parti démocratique panafricain) - 0,6%
  • Obywatelski Ruch na rzecz Demokracji i Rozwoju (Mouvement citoyen pour la démocratie et le développement) - 0,54%
  • Unia na rzecz Demokracji i Postępu Społecznego (Union pour la démocratie et le progrès social) - 0,36%
  • Gniazdo (Le nid) - 0,35%
  • Ludowa Unia na rzecz Republiki (Union populaire pour la république) - 0,33%
  • Togijski Sojusz Demokratów (Alliance togolaise des démocrates) - 0,32%
  • Partia na rzecz Odnowy i Odkupienia (Parti pour le renouveau et la rédemption) - 0,22%
  • Unia Socjaldemokratów Togo (Union des démocrates socialistes du Togo) - 0,18%
  • Ruch Młodzieży Togijskiej (Mouvement du jeunesse togolaise) - 0,17%
  • Nowa Dynamika Ludowa (Nouvelle dynamique populaire) - 0,15%
  • Ruch Republikanów Centrystów (Mouvement des républicains centristes) - 0,13%
  • Koordynacja Nowych Sił (Coordination des forces nouvelles) - 0,09%
  • Ruch Wierzących na rzecz Równości i Pokoju (Mouvement des croyants pour l’égalité et la paix) - 0,07%
  • Przegrupowanie Żywych Sił Młodości na rzecz Zmiany (Regroupement des forces vives de la jeunesse pour le changement) - 0,07%
  • Partia Akcji na rzecz Zmiany w Togo (Parti d’action pour le changement au Togo) - 0,05%
  • JD - 0,03%
  • Partia Unii na rzecz Odnowy i Rozwoju (Parti d’union pour la rénovation et le développement) - 0,01%
  • PNTS - 0,01%
  • FADD - 0,005%

Mimo obowiązującej ordynacji większościowej, do parlamentu weszły zaledwie dwie partie. Ugrupowanie dotychczasowego premiera CAR otrzymało jednak zaledwie 4 mandaty, zaś proprezydenckie RPT – bezwzględną większość, a zatem to właśnie prezydent jest największym zwycięzcą wyborów w tym małym, zachodnioafrykańskim kraju. Mimo oskarżeń przegranych, obserwatorzy zagraniczni, w tym z państw Unii Europejskiej, pochwalili Togo za przeprowadzenie głosowania w sposób wolny i sprawiedliwy.

Republika Kiribati (wybory prezydenckie) edytuj

 

data: 17 października 2007 r.
do obsadzenia: urząd Prezydenta państwa na 4-letnią kadencję

WYNIKI:
frekwencja 50%

  • Anote Tong (Filary Prawdy) - 64,3%
  • Nabuti Mwemwenikarawa - 33,43%
  • Patrick Tatireta - 1,46%
  • Timon Aneri - 0,81%

Prezydent Anote Tong został wybrany na drugą kadencję, jednak nie obyło się bez skandalu. Parlament, który zatwierdza kandydatury prezydenckie na swym pierwszym posiedzeniu, odrzucił bowiem dwóch popularnych kandydatów opozycji – Tetauę Taitaia oraz Harry’ego Tonga, prywatnie brata prezydenta. Opozycja wezwała do bojkotu głosowania, co poskutkowało rekordowo niską frekwencją.

Republika Kirgiska (referendum) edytuj

 

data: 21 października 2007 r.

WYNIKI:
frekwencja 81,58%

kwestia 1: Przyjęcie Ustawy RK o nowej redakcji Konstytucji Republiki Kirgiskiej (Priniatije Zakona KR o nowoj riedakcii Konstytucii Kyrgyzskoj Riespubliki)

  • za 76,19%
  • przeciw 3,64%

kwestia 2: Przyjęcie Ustawy KR o nowej redakcji Kodeksu o wyborach w Republice Kirgiskiej (Priniatije Zakona KR o nowoj riedakcii Kodieksa o wyborach w Kyrgyzskoj Riespublikie)

  • za 76,14%
  • przeciw 3,7%

Referendum zostało zwołane przez prezydenta Kurmanbieka Bakijewa po tym, jak Sąd Najwyższy odrzucił poprawki w konstytucji, przyjęte po rewolucji tulipanów, w której od władzy odsunięto Askara Akajewa. Główną zmianą jest rewolucja w ordynacji wyborczej – z większościowej na proporcjonalną, co ma w zamyśle osłabić klany i wzmocnić system partyjny. Sposób przeprowadzenia został skrytykowany przez obserwatorów z ramienia OBWE z racji licznych uchybień. Wybory parlamentarne w grudniu bieżącego roku zostaną przeprowadzone już zgodnie z nową ordynacją.

Rzeczpospolita Polska (wybory parlamentarne) edytuj

 
 
 
 
 

data: 21 października 2007 r.
do obsadzenia: 460 miejsc w Sejmie w ordynacji proporcjonalnej i 100 miejsc w Senacie w ordynacji większościowej na 4-letnią kadencję

FREKWENCJA: 53,88% (16 495 045 uprawnionych) do Sejmu i 53,88% (16 494 503 uprawnionych) do Senatu
WYNIKI (wyniki procentowe w wyborach do Sejmu; mandaty w Sejmie + w Senacie):

  • Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej (przywódca: Donald Tusk) - 41,51% (6 701 010 głosów), 209 posłów i 60 senatorów
  • Prawo i Sprawiedliwość (Jarosław Kaczyński) - 32,11% (5 183 477 głosów), 166 posłów i 39 senatorów
  • Lewica i Demokraci (Aleksander Kwaśniewski) - 13,15% (2 122 981 głosów), 53 posłów
  • Polskie Stronnictwo Ludowe (Waldemar Pawlak) - 8,91% (1 437 638 głosów), 31 posłów
  • Mniejszość Niemiecka (Henryk Kroll) - 0,2% (32 462 głosów), 1 poseł
  • niezależni - 1 senator

do parlamentu nie weszły:

  • Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej (Andrzej Lepper) - 1,53% (247 335 głosów)
  • Liga Polskich Rodzin (Roman Giertych) - 1,3% (209 171 głosy)
  • Polska Partia Pracy (Bogusław Ziętek) - 0,99% (160 476 głosów)
  • Partia Kobiet (Manuela Gretkowska) - 0,28% (45 121 głosów)
  • Samoobrona Patriotyczna (Sławomir Izdebski) - 0,02% (2 531 głosów)

Republika Słowenii (wybory prezydenckie) edytuj

 

data: 21 października 2007 r.
do obsadzenia: urząd Prezydenta państwa na 5-letnią kadencję

WYNIKI:
frekwencja 57,67%

  • Lojze Peterle - 28,73%
  • Danilo Türk - 24,47%

do II tury nie przeszli:

  • Mitja Gaspari - 24,09%
  • Zmago Jelinčič Plemeniti (Słoweńska Partia Narodowa) - 19,16%
  • Darko Krajnc (Partia Młodych Słowenii) - 2,18%
  • Elena Pečarič - 0,89%
  • Monika Piberl - 0,48%

Bardzo ciekawa kampania wyborcza w Słowenii. Zwycięzcę pierwszej tury od czwartego w kolejności kandydata dzieli niecałe 10 pkt. proc. O przejściu do II tury zadecydowało wręcz 3,5 tys. głosów – tyle bowiem oddzieliło kandydata lewicy Danilo Türka od liberała Mitii Gasparego. Zwyciężył przedstawiciel centroprawicy Lojze Peterle, polityk, który będąc premierem na początku lat 90. ogłosił niepodległość swojego kraju, a później zdołał obronić go przed wojskami federalnej Jugosławii. Sporo emocji wzbudził natomiast dobry wynik kandydata nacjonalistów Zmago Plemenitiego, który zdobył prawie 20% głosów, katalizując głównie głosy niezadowolonej z przemian części społeczeństwa słoweńskiego. II tura wyborów odbędzie się 11 listopada. Sondaże nie dają pewności żadnemu kandydatowi.

Źródła edytuj