2006-05-02: Sheffield: Mistrzostwa świata w snookerze w roku 2006 rozstrzygnięte

1 maja 2006 /

wtorek, 2 maja 2006
Stół snookerowy

Relacja na żywo edytuj

W finale turnieju spotkali się Graeme Dott i Peter Ebdon. Wikireporterzy na bieżąco relacjonowali przebieg spotkania:

  • Początek spotkania 1 maja 2006 godzina 12:00 - w południe - czasu polskiego.
  • Na początku relacji telewizyjnej (godzina 20) Graeme Dott prowadzi z Ebdonem 14:7.
  • Dużo czarowania - Ebdon stara się zmusić Dotta do faulu, stawiając snookera na dwóch ostatnich bilach, gdyż tylko tak może wygrać tę partię.
  • Wreszcie kolejnego framea wgrał Dott (70:49). Zrezygnował z wbijania ostatniej bili - była w trudnej pozycji, a jemu nie było potrzebne to wbicie. Pierwsze zwycięstwo w turnieju tej rangi jest coraz bliżej niego.
  • Frame 23 właśnie się rozpoczął, pytanie: Czy Dott rozstrzygnie losy spotkania, może Ebdon się obudzi i emocje będą nam towarzyszyły do samego końca?
  • Miejmy nadzieję, że Ebdon będzie kontynuował dobrą passę, bo wszyscy liczymy przede wszystkim na dobre widowisko. Wygrał tę potyczkę gromadząc 117 pkt. Mamy wynik: 15:8 i dalsze emocje.
  • Kolejny frame dla Ebdona, jest 15:9 i wciąż są szanse na dramatyczną końcówkę. W przerwie widzieliśmy uśmiech na twarzy Anglika - pogodził się z losem? A może chce się rozluźnić, skoncentrować i myśli o wygraniu tego pojedynku?
  • Ebdon cały czas uśmiechnięty, co najwyraźniej pomaga mu w wygrywaniu. Ostatnią partię 3 sesji wygrał 67:29 i ma już na koncie 10 wygranych partii. Jeśli jednak myśli o zwycięstwie, nie może oddawać Szkotowi kolejnych framów, bo nadal traci do niego 5 dużych punktów.
  • Ebdon nadal "na fali". Znów zmniejsza stratę, wygrywając (70-38) czwartego framea z rzędu.
  • Bardzo długi, ponad 70 minutowy frame. Dott miał kilka podejść, w których zdobywał po kilka punktów. W czwartym punktującym framie, zdecydował się nie wbijać łatwej niebieskiej bili, wolał ustawić snookera. Był to dobry pomysł - udało się wymusić błąd rywala i 4 pkt. powędrowały na konto Szkota. Później Dott popełnił faul, wbijając białą bilę. Tym razem Ebdon otrzymał 4 pkt. w prezencie. Dwudziestominutową "przepychankę" wreszcie przerwał Ebdon, ale szybko zakończył swoje podejście. Jeszcze szybciej wrócił do wbijania. Tak jak małymi kroczkami Dott budował swoją nieznaczną przewagę do 40 pkt., tak teraz Ebdon zaczął skutecznie odrabiać straty - nadrobił 31 punktów. Zawodnicy wyraźnie chcieli pobić rekord długości framea, szczególnie Grayamowi Dottowi nie bardzo się spieszyło. Po kolejnych kilku minutach kolejny faul popełnił Ebdon. Pojedynek trwa.
  • W Polsce mamy już 2 maja, w angielskim Sheffield jest godzina 23:00. Pojedynek trwa już 12h.
  • Wreszcie, po 74 minutach udało się rozstrzygnąć partię. Zwyciężył Peter Ebdon 66:59
  • Wyraźnie Dott przeżywa jakiś kryzys, bo kolejna partia również należała do Ebdona, łatwo zwyciężył 84:0 i w całym maczu bardzo zbliżył się do rywala, mamy wynik: 13:15 w dużych punktach.
  • Mimo bardzo udanego pościgu Ebdonowi nie udało się dogonić Dotta. Oddał mu 29 framea, ale i tak seria 6 zwycięstw z rzędu była imponująca. Obecny wynik 14:16
  • No i Ebdon się obudził, za to wyraźnie przysypiali już kibice, bo pojedynek trwał blisko 12h. Wygrywając 2 kolejne partie, zwyciężył w całym turnieju i zabrał puchar do domu. Widocznie był lepiej przygotowany kondycyjnie od Szkota, bo tak długi pojedynek jest niezwykle męczący.

Wynik finału edytuj

Przebieg frame'ów:

1 sesja 1. 79-12; 53-62; 1-91; 48-70; 9-71; 67-32

2 sesja 7. 6-78; 20-53; 20-53; 16-63; 66-25; 124-6; 47-72; 65-51; 5-61; 16-92

3 sesja 17. 0-75; 100-0; 67-44; 41-75; 31-90; 49-70

4 sesja 23. 117-22; 66-51; 67-29; 70-38; 66-59; 84-0; 16-78; 99-17; 61-69; 31-70


W finale udało się pobić rekord długości frame'a, 27 partia trwała aż 74 minuty i pobiła stary rekord o 5 minut.

Po 17 dniach turnieju udało się wyłonić mistrza. Finałowe spotkanie zakończyło się w 32 frame'ie. Zwycięzcą turnieju został Graeme Dott.

Jest to jego pierwszy wygrany profesjonany turniej.

Podsumowanie turnieju edytuj

Zawody snookerowe w Sheffield rozpoczęły się 15 kwietnia. Ich start był sensacyjny - w swoich pierwszych meczach odpadli byli mistrzowie świata, Stephen Hendry i John Higgins, będący jednymi z głównych faworytów turnieju. Ten zaskakujący obrót zdarzeń sprawił, że Ronnie O'Sullivan był w stanie wrócić na pierwsze miejsce w rankingu. Mógł mu to miejsce odebrać Ken Doherty, ale na swojej drodze spotkał Marco Fu.

Gracza z Hongkongu należy niewątpliwie uznać za największe pozytywne zaskoczenie turnieju. W tym sezonie Fu nie odniósł żadnych sukcesów i nikt nie uważał go za kandydata na mistrza. Tymczasem Marco Fu otarł się o finał, a dotarcie do półfinału mistrzostw świata jest jego największym osiągnięciem w karierze. Z dobrej strony pokazał się młody Australijczyk Neil Robertson.

Trochę liczb edytuj

  • Do czasu pojedynku finałowego w tych mistrzostwach, padło 45 brake'ów powyżej 100 pkt.
  • Największym brake'iem w turnieju popisał się O`Sullivan - 140 pkt.
  • W mistrzostwach Dottowi udało się wykonać tylko jedynie jednego break'a stupunktowego - w spotkaniu z O'Sullivanem (121 punktów) .
  • Aż do tego roku najdłuższy frame w mistrzostwach trwał 69 minut.

Ważniejsze mecze edytuj

Na mistrzostwach nie brakowało emocjonujących meczów i dramatycznych końcówek. Było tak już na początku, gdy Stephen Hendry zniwelował przewagę Nigela Bonda i doprowadził do ostatniej, rozstrzygającej partii. Zwycięstwo przechodziło tam z rąk do rąk, ostatecznie czarną bilę wbił do narożnej kieszeni Bond, ale tak nieszczęśliwie, że skierował białą do kieszeni środkowej. W dogrywce ostatecznie wygrał Bond. Były też inne wielkie powroty, jak choćby Neila Robertsona w meczu z Graeme Dottem. Robertson przegrywał 8:12, lecz doprowadził do remisu. W rozstrzygającej partii nie miał szczęścia, ostatecznie próbując stawiać snooker na bilach czarnej i różowej wbił do kieszeni różową, przegrywając całe spotkanie.

Ronnie O'Sullivan zdołał odrobić straty do Ryana Daya częściowo dzięki błędowi tego drugiego - mając różową na wygranie partii, Day źle uderzył białą bilę, która przeskoczyła nad różową i wpadła prosto do kieszeni (podobny błąd, choć bez tak poważnych konsekwencji, powtórzył potem Ken Doherty w meczu z Marco Fu). O'Sullivan miał też udany powrót w meczu z Markiem Williamsem, jednak trzeci powrót - w spotkaniu z Dottem - nie zakończył się powodzeniem.

Widać było, że dwukrotny mistrz świata nie prezentuje na mistrzostwach równej formy. Uszkodzony podczas turnieju na Malcie nadgarstek dawał mu się we znaki, O'Sullivan miał problemy z długimi i mocnymi zagraniami. Kilkanaście razy wymieniał tip w kiju, otrzymał upomnienie od sędziego (za zatrzymanie kijem białej bili zmierzającej do kieszeni). W meczu z Dottem w ostatnim frame'ie miał kilka szans na wygranie go, ale nie zachował koncentracji. Dott, po rozgrywce, niby zapomniał pogratulować za grę rywalowi, co miało być rewanżem za zeszłoroczny finał turnieju. O'Sullivan po meczu przekazał kij młodemu kibicowi. Na konferencji prasowej zaprzeczał, że miałoby to oznaczać zakończenie kariery - wyjaśnił, że od nowego sezonu ma grać nowym. Za porażkę obwiniał swoją kiepską dyspozycję.

Wyjątkową dramaturgią cechował się półfinałowy mecz Petera Ebdona z Marco Fu. Pierwsza sesja tego pojedynku była nudna i nieciekawa, bez wysokich breaków, jednak już w drugiej Peter Ebdon zaczął od breaka stupunktowego i gra stała się ładniejsza. Anglik doszedł do prowadzenia 15:9 i w tym momencie wielką klasę pokazał gracz z Hongkongu, wygrywając 6 frame'ów z rzędu. Po meczu Ebdon chwalił rywala za siłę charakteru. Peterowi Ebdonowi udało się w tym meczu dojść do 16 wygranych frame'ów z rzędu.

Profile finalistów edytuj

Dott edytuj

Graeme Dott - Szkot, ur. 12 maja 1977.

  • Obecna pozycja w rankingu - 12
  • Zgromadzone punkty:
    • Łącznie - 22,600
    • Sezon 04/05 - 13,500
    • Sezon 05/06 - 9,100

Ebdon edytuj

Peter Ebdon - Anglik, ur. 27 sierpnia 1970, mistrz świata 2002.

  • Obecna pozycja w rankingu - 11
  • Zgromadzone punkty:
    • Łącznie - 23,200
    • Sezon 04/05 - 15,650
    • Sezon 05/06 - 7,550

Droga do finału edytuj

Ćwierćfinał Półfinał Finał
Shaun Murphy 7
Peter Ebdon 13
Peter Ebdon 17
Marco Fu 16
Peter Ebdon 14
Graeme Dott 18
Ken Doherty 10
Marco Fu 13
Graeme Dott 13
Neil Robertson 12
Graeme Dott 17
O'Sullivan 11
Mark Williams 11
Ronnie O'Sullivan 13

"Klątwa" edytuj

Jako, że turniej nie potoczył się według oczekiwań, różni ludzie zaczęli dopatrywać się klątw. Dostrzegli, że do finału nie dotarł nikt z literką "h" w nazwisku. Poodpadali wielcy faworyci, tacy zawodnicy jak Hendry i Higgins! Odpadło wszystkich 8 zawodników z "h". Wyjaśniali, że niesczęsne "h" jest 8 literą w alfabecie, a w snookerze jest 8 kolorów. No i sponsorem tegorocznych MŚ jest 888.com.

Kolejne mistrzostwa już za rok edytuj

Mistrzostwa świata (Embassy World Championship) odbywają się tu od 1977 roku. Przez następne 4 lata będą w dalszym ciągu odbywały się w hali Crucible w Sheffield. Decyzja ta zapadła rok temu, podczas poprzednich mistrzostw.

Transmisja w TV edytuj

Te jak i inne mistrzostwa, w wyniku podpisanej przes ES umowy, przez kolejne pięć lat, można oglądać na antenie Eurosporu.

Linki zewnętrzne edytuj

  Wikimedia Commons ma galerię ilustracji związaną z tematem:
z miasta finałów

Źródła edytuj