2007-11-04: Gruzja: konferencja „Szczyt Tbilisi 2007 – Budowanie wschodu Europy”: Różnice pomiędzy wersjami

[[Grafika:Michal kaminski 2007 07.jpg|thumb|250px||[[w:Michał Kamiński|Michał Kamiński]]]]

[[Grafika:Robert Draba 01.jpg|thumb|250px||[[w:Robert Draba|Robert Draba]]]]

 

W dniach 1-2 listopada 2007 r. ministrowie kancelarii prezydenta – Zastępca Szefa KPRP [[w:Robert Draba|Robert Draba]] oraz Sekretarz Stanu [[w:Michał Kamiński|Michał Kamiński]] wzięli udział w konferencji w [[w:Gruzja|Gruzji]] „Szczyt Tbilisi 2007 – Budowanie wschodu Europy”, w której uczestniczyło wielu przedstawicieli władz państwowych, organizacji międzynarodowych, ekspertów, naukowców i dziennikarzy.

 

„(...) Konferencja odbywa się w kraju, który ze względu na wspólnotę losów dawnych oraz dziejów dwudziestowiecznych, jest szczególnie bliski sercom Polaków. Polacy i Gruzini są narodami, które dobrze się rozumieją i mają dla siebie wiele szacunku i sympatii. Łączy nas niemało podobieństw, ale przede wszystkim wyznawanie tych samych wartości. Dzięki wierności tym zasadom i Gruzini, i Polacy przetrwali najtrudniejsze chwile w swoich dziejach. Jako Prezydent narodu, któremu w przeszłości na ponad sto lat odebrano własne, suwerenne państwo, w sposób szczególny podziwiam wytrwałość Gruzinów w obronie wartości państwowych i narodowych. Wielu Polaków mieszkało i pracowało w Gruzji, tak jak i wielu przedstawicieli elit gruzińskich znalazło schronienie w Polsce, pięknie wzbogacając naszą historię, naukę i kulturę.

Dzisiejsza Gruzja jest krajem dynamicznym, gruntownie reformującym się i przyciągającym coraz więcej zagranicznych inwestorów, badaczy, naukowców, przedstawicieli świata kultury, jak również turystów. Dzięki swojemu położeniu staje się ważnym węzłem międzynarodowej współpracy i komunikacji, a także istotnym czynnikiem stabilizacji, nie tylko na skalę regionalną, ale w wymiarze znacznie szerszym. Polska jest żywo zainteresowana Kaukazem Południowym. Posiadamy bardzo dobre stosunki ze wszystkimi państwami tego regionu. Pragniemy nadal w miarę swoich możliwości wspierać procesy demokratycznej transformacji tych krajów, a także ich proeuropejskie i proatlantyckie aspiracje. Bierze się to z przeświadczenia, że do najskuteczniejszych i największych struktur stabilności i bezpieczeństwa na naszym kontynencie mogą i powinny dołączyć państwa, które tego sobie życzą i spełniają przy tym określone standardy.