2005-05-06: Wybory parlamentarne w Wielkiej Brytanii: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 3:
[[Image:Flag_of_the_United_Kingdom.png|thumb|right|[[w:Wielka Brytania|Wielka Brytania]]]]Od 6 rano (8 rano czasu polskiego) 5 maja wszyscy [[w:Wielka Brytania|Brytyjczycy]] mogli udać się do urn, aby wybrać nowy parlament, po przyjęciu dymisji rządu [[w:Tony Blair|Tony'ego Blaira]] przez królową [[w:Elżbietę II|Elżbietę II]]. Głosowanie zakończyło się o 21 (23 czasu polskiego), a ostateczne wyniki były znane już o 3:30 lokalnego czasu.
 
Przedwyborcze sondaże wskazywały na to, że zwycięży [[w:Partia Pracy (brytyjska)|Partia Pracy]] Tony'ego Blaira, i tak też się stało. Do godziny 8 rano naszego czasu zdobyła ona 353 miejsc w parlamencie - przy wymyganych 324 miejscach, aby wygrać. [[w:Partia Konserwatywna (brytyjska)|Partia Konserwatywna]] zdobyła 194196 miejsca, a [[w:Liberalni Demokraci|Liberalni Demokraci]] - 5960 miejsc. Inne partie zdobyły 13 mandatów. Będzie to już trzecia kadencja z rzędu partii Blaira. Wyniki procentowe partii są następujące: [[w:Paria Pracy (brytyjska)|Partia Pracy]] - 36,3%, [[w:Partia Konserwatywna (brytyjska)|Partia Konserwatywna]] - 33,2%, [[w:Liberalni Demokraci|Liberalni Demokraci]] - 22,6%. Ze względu na system większościowy podział miejsc jest nieproporcjonalny, jest to też najniższa przewaga, z jaką zwycięska partia wygrała wybory.
 
[[w:Tony Blair|Tony Blair]], który jako pierwszy labourzysta będzie sprawował tekę premiera trzecią kadencję, uznał, że otrzymał od wyborców mandat do rządzenia. Charles Kennedy, szef liberałów, ogłosił, że jest to historyczny sukces jego partii i dowód na powstanie prawdziwie trójpartyjnego systemu w kraju.
 
Uprawnionych do głosowania jest ponad 44 milionów osób, prognozowana frekwencja wyniosła 60% i była wyższa o 2% od tej z 2001 roku.