Wersja z 14:55, 22 sie 2007 edytuj ArturM (dyskusja \| edycje) 370 edycji Nowa strona: {{data\|10 lipca 2007}} W czerwcu można było śledzić wybory parlamentarne w Belgii i Francji – dwóch ważnych krajach [[w:Un...		Wersja z 17:49, 22 sie 2007 edytuj anuluj edycję ArturM (dyskusja \| edycje) 370 edycji Nie podano opisu zmian następna edycja →
Linia 26: * '''Senegalskie Zgromadzenie Patriotyczne / Jammi Rewmi''' (''Rassemblement patriotique sénégalais / Jammi Rewmi''; Ely Madiodio Fall) - 0,4%, bez mandatu ~~'''W SKRÓCIE:''' po~~Po zbojkotowaniu wyborów przez najważniejsze partie opozycyjne, przytłaczające zwycięstwo koalicji rządzącej stało się formalnością. Opozycja skupiona wokół Idrissy Secka, drugiego w lutowych wyborów prezydenckich, oskarżała komisję wyborczą o stronniczość i domagała się powołania nowej, niezależnej od władz. CS’07 wygrała w tej sytuacji we wszystkich okręgach większościowych. Nowy premier Cheikh Hadjibou Soumaré (powołany 19 czerwca), choć dysponujący bezwzględną większością parlamentarną, nie posiada przekonującego mandatu wyborców; nawet CS’07 zdała sobie z tego sprawę, ponieważ Soumaré nie jest członkiem żadnej z tworzących ją partii i jest uznawany za kompetentnego technokratę. ==Królestwo Belgii (wybory parlamentarne)== [[Grafika:COA of Government of Belgium.svg\|100px\|left]] '''data:''' 10 czerwca 2006 r.<br> '''do obsadzenia:''' 150 miejsc w Izbie Reprezentantów (Kamer van Volksvertegenwoordigers / Chambre der Représentants /<br> Abgeordnetenkammer) w ordynacji proporcjonalnej w dziesięciu okręgach jednojęzycznych (po pięć walońskich i flamandzkich)<br>i jednym dwujęzycznym oraz 40 miejsc na 71 miejsc w Senacie (Senaat / Sénat / Senat) w ordynacji proporcjonalnej;<br>21 miejsc w Senacie obsadzają parlamenty podmiotów federalnych, zaś 10 – metodą kooptacji; wybory odbywają się<br> w rytmie czteroletnim '''WYNIKI''' (wyniki procentowe dla Izby Reprezentantów):<br> frekwencja 91,08% * '''Chrześcijańsko-Demokratyczny i Flamandzki – Nowy Sojusz Flamandzki''' (''Christen-Democratisch & Vlaams – Nieuw-Vlaamse Alliantie''; przywódcy: Jo Vandeurzen i Bart de Wever) - 18,51%, 30 mandatów w Izbie + 9 mandatów w Senacie * '''Ruch Reformatorski''' (''Mouvement réformateur''; Didier Reynders) - 12,52%, 23+6 mandatów * '''Partia Socjalistyczna''' (''Parti socialiste''; Elio Di Rupo) - 10,86%, 20+4 mandaty * '''Otwarci Flamandzcy Liberałowie i Demokraci''' (''Open Vlaamse Liberalen en Democraten''; Bart Somers) - 11,83%, 18+5 mandatów * '''Interes Flamandzki''' (''Vlaams Belang''; Frank Vanhecke) - 11,99%, 17+5 mandatów * '''Partia Socjalistyczna – Inna – Duch''' (''Socialistische Partij – Anders – Spirit''; Johan Vande Lanotte i Geert Lambert) - 14,91%, 14+4 mandaty * '''Humanistyczne Centrum Demokratyczne''' (''Centre démocrate humaniste''; Joëlle Milquet) - 5,47%, 10+2 mandaty * '''Ekolodzy Skonfederowani na rzecz Organizacji Oryginalnej Walki''' (''Écologistes Confédérés pour l’organisation de luttes originales''; Clause Brouir, Jean-Michel Javaux i Isabelle Durant) - 5,1%, 8+2 mandaty * '''Lista Dedeckera''' (''Lijst Dedecker''; Jean-Marie Dedecker) - 4,03%, 5+1 mandat * '''Zielony!''' (''Groen!''; Vera Dua) - 3,98%, 4+1 mandat * '''Front Narodowy''' (''Front national''; Daniel Féret) - 1,97%, 1+1 mandat do parlamentu nie weszły: * '''Partia Pracy Belgii''' (''Partij van de Arbeid van België / Parti du Travail de Belgique'') - 0,84% * '''Zgromadzenie Walonia Francja''' (''Rassemblement Wallonie France''; Paul-Henry Gendebien) - 0,39% * '''Komitet na rzecz Innej Polityki''' (''Comité voor een Andere Politiek / Comité pour une Autre Politique'') - 0,3% * '''Partia Komunistyczna''' (''Parti communiste'') - 0,29% * '''Federalni Chrześcijańscy Demokraci''' (''Chrétiens democrates federaux / Federale Christen Democraten'') - 0,18% * '''Nowy Front Belgii''' (''Front nouveau de Belgique'') - 0,14% * '''Walońska''' (''Wallon''; André Libert) - 0,13% * '''Unia Belgijska''' (''Belgische Unie / Union belge'') - 0,13% * '''Siła Narodowa''' (''Force nationale'') - 0,1% * '''Na rzecz Wolności Osobistej w Pracy w Nowej Przyszłości''' (''Voor Individuele Vrijheid in een Nieuwe Toekomst''; Roland Duchâtelet) - 0,09% * '''Partia Młodych Muzułmanów''' (''Parti des jeunes musulmans'') - 0,07% * '''Partia Walońska (''Parti wallon'') - 0,05% * '''Witalny''' (''Vital'') - 0,03% * '''Nowa Partia – Żarliwość Narodowa''' (''Nieuw Partij – Fervent Nationaal'') - 0,02% * '''Welorucja''' (''Vélorution'') - 0,02% * '''Unia na rzecz Ruchu Ludowego – Belgia''' (''Union pour un mouvement populaire – Belgique'') - 0,02% * '''MP Edukacja''' (''MP Education'') - 0,02% * '''Trefle''' (''Trèfle'') - 0,01% * '''Front Brukselczyków''' (''Front des Bruxellois'') - 0,01% * '''Belgia Pozytywna''' (''Belgique Positif'') - 0,01% * '''Unia''' (''Unie'') - 0,01% * '''Większość''' (''Pluralis'') - 0,01% * '''Prawo i Wolność Obywateli''' (''Droit et Liberté des Citoyens'') - 0,01% * '''Społeczna Grupa Demokratycznych Obywateli''' (''Groupe social des Citoyens démocrates'') - 0,003% Skomplikowany system polityczny Belgii, który bardzo drobiazgowo rozgranicza obie największe społeczności (francusko- i holenderskojęzyczną). Dlatego też każdy parlament w Królestwie jest bardzo rozdrobniony, co jednak nie utrudnia w sposób znaczący zawiązywania powyborczych koalicji, bowiem partie walońskie mają we Flandrii swoich stałych partnerów. Socjaliści premiera Guy’a Verhofstadta odnieśli druzgocącą porażkę, mimo niezłych wskaźników gospodarczych – bezrobocia, wzrostu gospodarczego. Zwyciężyli natomiast chadeca Yves’a Leterme’a, który nawoływał w trakcie kampanii wyborczej do rozluźnienia związków między Flandrią a Walonią. Niewykluczone, że zwycięstwo wyborcze CD&V-NVA jest kolejnym drobnym krokiem, który prowadzi do rozpadu Belgii. Idea ta jest popularna głównie wśród Flamandów, którzy oskarżają Walonów o pasożytowanie na wytwarzanym głównie przez mówiących po holendersku mieszkańców kraju dochodu narodowego. ==Republika Francuska (wybory parlamentarne)== [[Grafika:France coa.png\|100px\|left]] '''data:''' 10 i 17 czerwca 2007 r.<br> '''do obsadzenia:''' 577 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym (Assemblée nationale) na 5-letnią kadencję<br>w ordynacji większościowej w systemie dwóch rund (w II turze biorą udział kandydaci, którzy uzyskali <br>w pierwszej co najmniej 12,5% głosów) '''WYNIKI''' (I + II tura):<br> frekwencja 60,04%+59,99% * '''Unia na rzecz Ruchu Ludowego''' (''Union pour la mouvement populaire''; przywódca: Jean-Claude Gaudin) - 39,54%+46,37%, 313 mandatów * '''Partia Socjalistyczna''' (''Parti socialiste''; François Hollande) - 24,73%+42,45%, 186 mandatów * '''Nowe Centrum''' (''Nouveau centre''; Hervé Morin) - 2,37%+2,12%, 22 mandaty * '''Francuska Partia Komunistyczna''' (''Parti communiste français''; Marie-George Buffet) - 4,29%+2,28%, 15 mandatów * '''różne partie lewicowe''' - 1,97%+2,47%, 15 mandatów * '''różne partie prawicowe''' - 2,47%+1,17%, 9 mandatów * '''Radykalna Partia Lewicy''' (''Parti radical de gauche''; Jean-Michel Baylet) - 1,31%+1,63%, 7 mandatów * '''Zieloni''' (''Les Verts''; Cécile Duflot) - 3,25%+0,45%, 4 mandaty * '''Ruch Demokratyczny''' (''Mouvement démocrate''; François Bayrou) - 7,61%+0,49%, 3 mandaty * '''Ruch na rzecz Francji''' (''Mouvement pour la France''; Philippe de Villiers) - 1,2%+0%, 1 mandat * '''inne partie''' - 1,03%+0,16%, 1 mandat * '''regionaliści i separatyści''' - 0,51%+0,52%, 1 mandat do parlamentu nie weszły: * '''Front Narodowy''' (''Front national''; Jean-Marie Le Pen) - 4,29%+0,08% * '''inne partie skrajnie lewicowe''' - 3,41%+0% * '''Polowanie, Rybołówstwo, Natura, Tradycje''' (''Chasse, pêche, nature, traditions'') - 0,82%+0% * '''inne partie ekologiczne''' - 0,8%+0% * '''inne partie skrajnie prawicowe''' - 0,39%+0% Przedwyborcze sondaże, które dawały związanej z Nicolasem Sarkozym UMP nawet 420 miejsc w parlamencie, uśpiły czujność centroprawicowych wyborców i w rezultacie w II turze socjaliści odrobili część strat (w I turze PS zdobyła zaledwie 1 mandat!). Druzgocącej klęski doznała partia zbudowana na popularności „tego trzeciego” z wyborów prezydenckich, François’a Bayrou. Znacznie poniżej własnych oczekiwań spisały się też partie radykalnej lewicy. Niezależnie od gorszego rezultatu niż się spodziewano, francuscy wyborcy zapewnili prezydentowi Sarkozy’emu spokojne rządy, pozbawione trudnej we francuskich warunkach ustrojowych koabitacji z nieprzyjaznym środowiskiem parlamentarnym. ==Państwo Izrael (wybory prezydenckie)== [[Grafika:COA of Israel.svg\|100px\|left]] '''data:''' 13 czerwca 2007 r.<br> '''do obsadzenia:''' urząd Prezydenta państwa na 7-letnią kadencję; wyboru dokonuje Zgromadzenie<br>(Knesset) bezwzględną większością głosów; jeśli w dwóch turach żaden kandydat jej nie osiągnie,<br>wystarczy zwykła większość '''WYNIKI I TURY:''' * '''Shimon Peres''' (''Naprzód'') - 58 głosów * '''Reuven Rivlin''' (''Konsolidacja'') - 38 głosów * '''Colette Avital''' (''Izraelska Partia Pracy'') - 21 głosów '''WYNIKI II TURY:''' * '''Shimon Peres:''' 86 za, 23 przeciw Po skandalu z oskarżonym o gwałty prezydencie Moshe Katsavie, Izraelczycy oczekiwali kogoś o niekwestionowanym autorytecie. Odnaleźli go w osobie noblisty, byłego dwukrotnego premiera, trzykrotnego szefa dyplomacji, dwukrotnego ministra obrony oraz ministra finansów, słowem – ikony izraelskiej polityki. Funkcja prezydenta Izraela jest symboliczna, pozbawiona znaczących prerogatyw, jednak zawsze cieszyła się wielką estymą wśród mieszkańców Izraela. Peres wygrał w II turze głosowania, po rezygnacji kandydatów Likudu i Partii Pracy. ==Niezależne Państwo Samoa (wybory głowy państwa)== [[Grafika:Coat of Arms of Samoa.png\|100px\|left]] '''data:''' 16 czerwca 2007 r.<br> '''do obsadzenia:''' urząd szefa państwa i rządu na 5-letnią kadencję;<br> wyboru dokonuje 49-osobowe Zgromadzenie Ustawodawcze (Fono) '''WYNIKI:''' * '''Tupua Tamasese Tupuola Tufuga Efi''' wybrany jednogłośnie Samoańska konstytucja przewidywała, że po śmierci dożywotniego władzy Malietoy Tanumafiliego II, jego następcy będą wybierani na pięć lat. Tak też się stało. Tupua jest członkiem rodziny królewskiej, dwukrotnie był szefem rządu (w latach 1976-82 i powtórnie w 1982 r.), jest znany jako obrońca i znawca języka samoańskiego oraz cieszy się dużą popularnością wśród poddanych. Ustrój Samoa jest specyficzną mieszanką republiki i monarchii, często nazywa się te wyspy republiką arystokratyczną. ==Konfederacja Szwajcarska (referendum)== [[Grafika:Coat of Arms of Switzerland.svg\|100px\|left]] '''data:''' 17 czerwca 2007 r.<br> '''pytanie:''' Czy zgadzasz się na przyjęcie poprawki z 6 października 2006 r. Ustawy federalnej o ubezpieczeniach dla osób niepełnosprawnych (V poprawka systemu ubezpieczeń dla osób niepełnosprawnych)? (''Wollen Sie die Änderung vom 6. Oktober 2006 des Bundesgesetz über die Invalidenversicherung (5. IV-Revision) annehmen?'' / ''Acceptez-vous la modification du 6 octobre 2006 de la loi fédérale sur l’assurance-invalidité (5e révision de l’AI)?'' / ''Volete accettare la modifica del 6 ottobre 2006 della legge federale sull’assicurazione per l’invalidità (5a revisione dell’AI)?'') '''WYNIKI:'''<br> '''tak''' 59,09%<br> '''nie''' 40,91% Szwajcarzy zażądali referendum, aby móc odrzucić niepopularną nowelizację ustawy o ubezpieczeniach osób niepełnosprawnych. Liberalna ustawa miała zwiększyć zatrudnienie wśród tej kategorii osób, m.in. poprzez obniżenie zasiłków. W zamyśle miało to pomóc ograniczyć miliardowy deficyt systemu ubezpieczeń niepełnosprawnych. Mimo przeciwnej sugestii parlamentu, mieszkańcy przychylili się do wnioskodawców głosowania ludowego. ==Demokratyczna Republika Timoru Wschodniego (wybory parlamentarne)== [[Grafika:East timor coa.png\|100px\|left]] '''data:''' 30 czerwca 2007 r.<br> '''do obsadzenia:''' 65 miejsc w Parlamencie Narodowym Timoru Wschodniego<br> (Parlamento Nacional de Timor-Leste) na 5-letnią kadencję w ordynacji<br> proporcjonalnej '''WYNIKI:'''<br> frekwencja 80,5% * '''Rewolucyjny Front na rzecz Niepodległego Timoru Wschodniego''' (''Frente Revolucionária do Timor-Leste Independente''; przywódca: Francisco Guterres) - 29,02%, 21 mandatów * '''Narodowy Kongres Odbudowy Timoru''' (''Conselho Nacional de Reconstrução do Timor'') - 24,1%, 18 mandatów * '''Partia Socjaldemokratyczna – Timorskie Stowarzyszenie Socjaldemokratyczne''' (''Partido Social Democrata – Associação Social Democrata de Timor'') - 15,73%, 11 mandatów * '''Partia Demokratyczna''' (''Partido Democrático'') - 11,3%, 8 mandatów * '''Partia Jedności Narodowej''' (''Partido Unidade Nacional'') - 4,55%, 3 mandaty * '''Sojusz Demokratyczny''' (''Aliança Democratica'') - 3,2%, 2 mandaty * '''Narodowo-Demokratyczna Unia Oporu Timorskiego''' (''União Nacional Democrática do Resistência Timorense'') - 3,19%, 2 mandaty do parlamentu nie weszły: * '''Timorska Partia Nacjonalistyczna''' (''Partido Nacionalista Timorense'') - 2,42% * '''Partia Demokratycznej Republiki Timoru Wschodniego''' (''Partido Democrática Republica de Timor'') - 1,86% * '''Partia Republikańska''' (''Partidu Republikanu'') - 1,06% * '''Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna''' (''Partido Democrata Cristão'') - 1,03% * '''Socjalistyczna Partia Timoru''' (''Partido Socialista de Timor'') - 0,96% * '''Timorska Unia Demokratyczna''' (''União Democrática Timorense'') - 0,9% * '''Demokratyczna Partia Tysiąclecia''' (''Partido Milénio Democrático'') - 0,69% Dwa miesiące po wyborach prezydenckich Timorczycy udali się do urn ponownie, aby wybrać parlament. Zgodnie z sondażami proprezydencki FRETILIN głosowanie wygrał i koalicję rządową stworzył z drugą CNRT oraz kilkoma mniejszymi ugrupowaniami. ==Źródła== {{e-polityka\|http://e-polityka.pl/a.9770.d.56.Kronika_wyborcza__czerwiec_2007.html}} [[Kategoria:Kronika wyborcza]] [[Kategoria:Polityka]] [[Kategoria:Świat]]

2007-07-10: Kronika wyborcza: czerwiec 2007: Różnice pomiędzy wersjami