2007-07-10: Kronika wyborcza: czerwiec 2007: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m dr. red., +{{clear}} |
|||
Linia 1:
{{
W czerwcu można było śledzić [[w:Wybory parlamentarne|wybory parlamentarne]] w [[w:Belgia|Belgii]] i [[w:Francja|Francji]] – dwóch ważnych krajach [[w:Unia Europejska|Unii Europejskiej]], a także w [[w:Senegal|Senegalu]]. Ponadto [[w:Szwajcaria|Szwajcarzy]] głosowali w drugim w tym roku referendum, zaś [[w:Izrael|Izrael]] i [[w:Samoa|Samoa]] poznały nowe głowy państwa.
== Republika Senegalu (wybory parlamentarne) ==
'''
'''Do obsadzenia:''' 150 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym Senegalu (Assemblée nationale du Sénégal) na 5-letnią kadencję w ordynacji mieszanej; 90 miejsc obsadzanych w wyborach większościowych, 60 – na podstawie list partyjnych.
'''WYNIKI:'''
Frekwencja 34,75%
* '''Koalicja Zmian 2007''' (''Coalition Sopi 2007''; przywódca: Macky Sall) - 69,21%, 131 mandatów
Linia 28 ⟶ 30:
Po zbojkotowaniu wyborów przez najważniejsze partie opozycyjne, przytłaczające zwycięstwo koalicji rządzącej stało się formalnością. Opozycja skupiona wokół Idrissy Secka, drugiego w lutowych wyborów prezydenckich, oskarżała komisję wyborczą o stronniczość i domagała się powołania nowej, niezależnej od władz. CS’07 wygrała w tej sytuacji we wszystkich okręgach większościowych. Nowy premier Cheikh Hadjibou Soumaré (powołany 19 czerwca), choć dysponujący bezwzględną większością parlamentarną, nie posiada przekonującego mandatu wyborców; nawet CS’07 zdała sobie z tego sprawę, ponieważ Soumaré nie jest członkiem żadnej z tworzących ją partii i jest uznawany za kompetentnego technokratę.
== Królestwo Belgii (wybory parlamentarne) ==
[[Grafika:Greater Coat of Arms of Belgium.svg|100px|left]]
'''Data:''' 10 czerwca 2006 r.
'''Do obsadzenia:''' 150 miejsc w Izbie Reprezentantów (Kamer van Volksvertegenwoordigers / Chambre der Représentants / Abgeordnetenkammer) w ordynacji proporcjonalnej w dziesięciu okręgach jednojęzycznych (po pięć walońskich i flamandzkich) i jednym dwujęzycznym oraz 40 miejsc na 71 miejsc w Senacie (Senaat / Sénat / Senat) w ordynacji proporcjonalnej; 21 miejsc w Senacie obsadzają parlamenty podmiotów federalnych, zaś 10 – metodą kooptacji; wybory odbywają się w rytmie czteroletnim.
{{Clear}}
'''WYNIKI''' (wyniki procentowe dla Izby Reprezentantów):
Frekwencja 91,08%
* '''Chrześcijańsko-Demokratyczny i Flamandzki – Nowy Sojusz Flamandzki''' (''Christen-Democratisch & Vlaams – Nieuw-Vlaamse Alliantie''; przywódcy: Jo Vandeurzen i Bart de Wever) - 18,51%, 30 mandatów w Izbie + 9 mandatów w Senacie
Linia 50 ⟶ 56:
* '''Front Narodowy''' (''Front national''; Daniel Féret) - 1,97%, 1+1 mandat
* '''Partia Pracy Belgii''' (''Partij van de Arbeid van België / Parti du Travail de Belgique'') - 0,84%
* '''Zgromadzenie Walonia Francja''' (''Rassemblement Wallonie France''; Paul-Henry Gendebien) - 0,39%
Linia 76 ⟶ 82:
* '''Społeczna Grupa Demokratycznych Obywateli''' (''Groupe social des Citoyens démocrates'') - 0,003%
Skomplikowany system polityczny Belgii
== Republika Francuska (wybory parlamentarne) ==
'''
'''Do obsadzenia:''' 577 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym (Assemblée nationale) na 5-letnią kadencję w ordynacji większościowej w systemie dwóch rund (w II turze biorą udział kandydaci, którzy uzyskali w pierwszej co najmniej 12,5% głosów).
'''WYNIKI''' (I + II tura):
Frekwencja 60,04% + 59,99%
* '''Unia na rzecz Ruchu Ludowego''' (''Union pour la mouvement populaire''; przywódca: Jean-Claude Gaudin) - 39,54% + 46,37%, 313 mandatów
* '''Partia Socjalistyczna''' (''Parti socialiste''; François Hollande) - 24,73% + 42,45%, 186 mandatów
* '''Nowe Centrum''' (''Nouveau centre''; Hervé Morin) - 2,37% + 2,12%, 22 mandaty
* '''Francuska Partia Komunistyczna''' (''Parti communiste français''; Marie-George Buffet) - 4,29% + 2,28%, 15 mandatów
* '''różne partie lewicowe''' - 1,97% + 2,47%, 15 mandatów
* '''różne partie prawicowe''' - 2,47% + 1,17%, 9 mandatów
* '''Radykalna Partia Lewicy''' (''Parti radical de gauche''; Jean-Michel Baylet) - 1,31% + 1,63%, 7 mandatów
* '''Zieloni''' (''Les Verts''; Cécile Duflot) - 3,25% + 0,45%, 4 mandaty
* '''Ruch Demokratyczny''' (''Mouvement démocrate''; François Bayrou) - 7,61% + 0,49%, 3 mandaty
* '''Ruch na rzecz Francji''' (''Mouvement pour la France''; Philippe de Villiers) - 1,2% + 0%, 1 mandat
* '''inne partie''' - 1,03% + 0,16%, 1 mandat
* '''regionaliści i separatyści''' - 0,51% + 0,52%, 1 mandat
Do parlamentu nie weszły:
* '''Front Narodowy''' (''Front national''; Jean-Marie Le Pen) - 4,29% + 0,08%
* '''inne partie skrajnie lewicowe''' - 3,41% + 0%
* '''Polowanie, Rybołówstwo, Natura, Tradycje''' (''Chasse, pêche, nature, traditions'') - 0,82% + 0%
* '''inne partie ekologiczne''' - 0,8% + 0%
* '''inne partie skrajnie prawicowe''' - 0,39% + 0%
Przedwyborcze sondaże, które dawały związanej z Nicolasem Sarkozym UMP nawet 420 miejsc w parlamencie, uśpiły czujność centroprawicowych wyborców i w rezultacie w II turze socjaliści odrobili część strat (w I turze PS zdobyła zaledwie 1 mandat!). Druzgocącej klęski doznała partia zbudowana na popularności „tego trzeciego” z wyborów prezydenckich, François’a Bayrou. Znacznie poniżej własnych oczekiwań spisały się też partie radykalnej lewicy. Niezależnie od gorszego rezultatu niż się spodziewano, francuscy wyborcy zapewnili prezydentowi Sarkozy’emu spokojne rządy, pozbawione trudnej we francuskich warunkach ustrojowych koabitacji z nieprzyjaznym środowiskiem parlamentarnym.
== Państwo Izrael (wybory prezydenckie) ==
[[Grafika:Coat_of_arms_of_Israel.svg|100px|left]]
'''Data:''' 13 czerwca 2007 r.
'''Do obsadzenia:''' urząd Prezydenta państwa na 7-letnią kadencję; wyboru dokonuje Zgromadzenie (Knesset) bezwzględną większością głosów; jeśli w dwóch turach żaden kandydat jej nie osiągnie, wystarczy zwykła większość.
{{Clear}}
'''WYNIKI I TURY:'''
Linia 123 ⟶ 136:
Po skandalu z oskarżonym o gwałty prezydencie Moshe Katsavie, Izraelczycy oczekiwali kogoś o niekwestionowanym autorytecie. Odnaleźli go w osobie noblisty, byłego dwukrotnego premiera, trzykrotnego szefa dyplomacji, dwukrotnego ministra obrony oraz ministra finansów, słowem – ikony izraelskiej polityki. Funkcja prezydenta Izraela jest symboliczna, pozbawiona znaczących prerogatyw, jednak zawsze cieszyła się wielką estymą wśród mieszkańców Izraela. Peres wygrał w II turze głosowania, po rezygnacji kandydatów Likudu i Partii Pracy.
== Niezależne Państwo Samoa (wybory głowy państwa) ==
'''
'''Do obsadzenia:''' urząd szefa państwa i rządu na 5-letnią kadencję; wyboru dokonuje 49-osobowe Zgromadzenie Ustawodawcze (Fono).
'''WYNIKI:'''
* '''Tupua Tamasese Tupuola Tufuga Efi''' wybrany jednogłośnie
Samoańska konstytucja przewidywała, że po śmierci dożywotniego
== Konfederacja Szwajcarska (referendum) ==
[[Grafika:Coat of Arms of Switzerland.svg|100px|left]]
'''Data:''' 17 czerwca 2007 r.
'''Pytanie:''' Czy zgadzasz się na przyjęcie poprawki z 6 października 2006 r. Ustawy federalnej o ubezpieczeniach dla osób niepełnosprawnych (V poprawka systemu ubezpieczeń dla osób niepełnosprawnych)? (''Wollen Sie die Änderung vom 6. Oktober 2006 des Bundesgesetz über die Invalidenversicherung (5. IV-Revision) annehmen?'' / ''Acceptez-vous la modification du 6 octobre 2006 de la loi fédérale sur l’assurance-invalidité (5e révision de l’AI)?'' / ''Volete accettare la modifica del 6 ottobre 2006 della legge federale sull’assicurazione per l’invalidità (5a revisione dell’AI)?'').
{{Clear}}
'''
* '''tak''' 59,09%
* '''nie''' 40,91%
Szwajcarzy zażądali referendum, aby móc odrzucić niepopularną nowelizację ustawy o ubezpieczeniach osób niepełnosprawnych. Liberalna ustawa miała zwiększyć zatrudnienie wśród tej kategorii osób, m.in. poprzez obniżenie zasiłków. W zamyśle miało to pomóc ograniczyć miliardowy deficyt systemu ubezpieczeń niepełnosprawnych. Mimo przeciwnej sugestii parlamentu, mieszkańcy przychylili się do wnioskodawców głosowania ludowego.
== Demokratyczna Republika Timoru Wschodniego (wybory parlamentarne) ==
[[Grafika:East timor coa.png|100px|left]]
'''Data:''' 30 czerwca 2007 r.
'''Do obsadzenia:''' 65 miejsc w Parlamencie Narodowym Timoru Wschodniego (Parlamento Nacional de Timor-Leste) na 5-letnią kadencję w ordynacji proporcjonalnej
{{Clear}}
'''WYNIKI:'''
Frekwencja 80,5%
* '''Rewolucyjny Front na rzecz Niepodległego Timoru Wschodniego''' (''Frente Revolucionária do Timor-Leste Independente''; przywódca: Francisco Guterres) - 29,02%, 21 mandatów
Linia 163 ⟶ 185:
* '''Narodowo-Demokratyczna Unia Oporu Timorskiego''' (''União Nacional Democrática do Resistência Timorense'') - 3,19%, 2 mandaty
* '''Timorska Partia Nacjonalistyczna''' (''Partido Nacionalista Timorense'') - 2,42%
* '''Partia Demokratycznej Republiki Timoru Wschodniego''' (''Partido Democrática Republica de Timor'') - 1,86%
Linia 174 ⟶ 196:
Dwa miesiące po wyborach prezydenckich Timorczycy udali się do urn ponownie, aby wybrać parlament. Zgodnie z sondażami proprezydencki FRETILIN głosowanie wygrał i koalicję rządową stworzył z drugą CNRT oraz kilkoma mniejszymi ugrupowaniami.
== Kalendarium ==
* '''[[w:Afganistan|Afganistan]]''': 11 czerwca Rangin Dadfar Spanta został powtórnie usunięty przez parlament z urzędu ministra spraw zagranicznych. Decyzja ta została następnie uznana za niekonstytucyjną przez Sąd Najwyższy.
* '''[[w:Algieria|Algieria]]''': po zamieszaniu wokół dymisji gabinetu premiera [[w:Abdelaziz Belkhadem|Abdelaziza Belkhadema]], doszło do jego rekonstrukcji. 4 czerwca Mourad Medelci został szefem dyplomacji, zaś Karim Djoudi – szefem
* '''[[w:Argentyna|Argentyna]]''': wyniki wyborów szefa rządu w mieście [[w:Buenos Aires|Buenos Aires]] (I tura 3 czerwca, II tura 24 czerwca): Mauricio Macri (Sojusz Republikański) 45,6% i 60%, Daniel Filmus (Partia Sprawiedliwości, PJ) 23,8% i 40%, Jorge Telerman (Sojusz Koalicji Obywatelskiej) 20,7%. Wybory gubernatorskie 3 czerwca w stanie [[w:Neuquén (prowincja)|Neuquén]]: Jorge Sapag (Ludowy Ruch Neuquén) 46%, Horacio Quiroga (Radykalna Unia Obywatelska, URC) 30%. Wybory gubernatorskie na [[w:Ziemia Ognista (prowincja)|Ziemia Ognista]] (17 i 24 czerwca): Fabiana Ríos (Sojusz na rzecz Republiki Równości) 28%+52%, Hugo Cóccaro (PJ) 32%+47%, Jorge Garramuño (URC + Ludowy Ruch Ziemi Ognistej) 26%.
* '''Belgia:''' wybory parlamentarne 10 czerwca <!---+- wygrali? przegrali? -+---> chadecy. Nazajutrz premier Guy Verhofstadt podał się do dymisji. 28 czerwca Kris Peeters zastąpił Yves’a Leterme’a na stanowisku ministra-prezydenta Flandrii.
* '''[[w:Belize|Belize]]:''' 5 czerwca Lisa Shoman została szefową dyplomacji, zaś Rodwell Ferguson – ministrem obrony.
* '''[[w:Benin|Benin]]:''' 17 czerwca Moussa Okanla został ministrem spraw zagranicznych, gen. Félix Hessou – szefem MSW, zaś Soulé Mana Lawani – ministrem finansów.
* '''[[w:Burkina Faso|Burkina Faso]]:''' 3 czerwca do dymisji podał się premier [[w:Paramanga Ernest Yonli|Paramanga Ernest Yonli]]. 11 czerwca zaprzysiężono nowy rząd z [[w:Tertius Zongo|Tertiusem Zongo]] jako premierem. Tekę spraw zagranicznych objął płk Djibrill Bassolé.
* '''[[w:Egipt|Egipt]]:''' wybory do izby wyższej parlamentu 11 i 18 czerwca wygrała partia
* '''Francja:''' 10 i 17 czerwca odbyły się wybory parlamentarne, które wygrała prawica. 19 czerwca został zaprzysiężony rząd [[w:François Fillon|François’a Fillona]] z jedną główną zmianą – Christine Lagarde w resorcie finansów. 23 czerwca prezydent [[w:Polinezja Francuska|Polinezji Francuskiej]] [[w:Gaston Tong Sang|Gaston Tong Sang]] przetrwał głosowanie nad wnioskiem o wotum nieufności.
* '''[[w:Hiszpania|Hiszpania]]:''' 29 czerwca Guillermo Fernández Vara został prezydentem rządu [[w:Estremadura (Hiszpania)|Extremadury]].
* '''[[w:Indie|Indie]]:''' wyniki wyborów parlamentarnych 2 czerwca w stanie [[w:Goa|Goa]]: Indyjski Kongres Narodowy 16 miejsc na 40 możliwych, Indyjska Partia Ludowa 14, Nacjonalistyczna Partia Kongresowa 3, Maharashtrawadi Gomantak 2, Front Zachowania Goa 2, niezależni 2, Zjednoczona Demokratyczna Partia Goa 1. Nowym ministrem naczelnym został 8 czerwca Digambar Kamat. 23 czerwca gubernator Haryany Akhlaqur Rahman Kidwai objął dodatkowy
* '''Izrael:''' 13 czerwca [[w:Szymon Peres|Shimon Peres]] został wybrany na prezydenta kraju. 14 czerwca prezydent [[w:Autonomia Palestyńska|Autonomii Palestyńskiej]] [[w:Mahmud Abbas|Mahmoud Abbas]] zdymisjonował premiera [[w:Ismail Hanija|Ismaila Haniyę]], po czym powołał na ten urząd [[w:Salam Fajjad|Salama Fayyada]], w którym Abdel-Razak Yahya objął tekę szefa MSW. 19 czerwca Ehud Barak zastąpił Amira Peretza na
* '''[[w:Kanada|Kanada]]:''' 7 czerwca Pierre Duchesne został wicegubernatorem [[w:Quebec|Quebeku]]. 12 czerwca Robert Ghiz został premierem [[w:Wyspa Księcia Edwarda|Wyspy Księcia Edwarda]].
* '''[[w:Komory|Komory]]:''' 10 i 24 czerwca odbyły się dwie tury wyborów prezydenckich na wyspach tworzących federację: [[w:Wielki Komor|Wielki Komor]]: Mohamed Abdoulwahab 16,5% + 56,6%, Said Larifou 14,4% + 43,4%, Abdou Soulé Elbak 13%, frekwencja 61,1% + 59,4%; [[w:Mwali|Mwali]]: Mohamed Ali Said 32,9% + 56,6%, Mohamed Said Fazul 29,8% + 43,4%, Abdou Djabir 25%, frekwencja 66,2% + 63,7% (obaj prezydenci zaprzysiężeni ostatniego dnia miesiąca); zwycięstwo Mohameda Bacara na [[w:Nzwani|Nzwani]] zostało anulowane.
* '''[[w:Republika Konga|Kongo]]:''' po I turze wyborów parlamentarnych 24 czerwca wygrywa Kongijska Partia Pracy.
* '''[[w:Macedonia|Macedonia]]:''' 8 czerwca premier [[w:Nikola Gruevski|Nikola Gruevski]] przetrwał głosowanie nad wnioskiem o wotum nieufności.
Linia 195 ⟶ 217:
* '''[[w:Papua-Nowa Gwinea|Papua-Nowa Gwinea]]:''' 22 czerwca zmarł urzędujący gubernator prowincji Oro Bani Hoivo.
* '''[[w:Republika Środkowoafrykańska|Republika Środkowoafrykańska]]:''' 21 czerwca premierem został [[w:Jean Willybiro Sako|Jean Willybiro Sako]].
* '''[[w:Rosja|Rosja]]:''' Nikołaj Kolesow został 1 czerwca gubernatorem [[w:Obwód amurski|obwodu amurskiego]]. Trzy dni później na analogicznym stanowisku w [[w:Kraj Krasnojarski|Kraju Krasnojarskim]] został zatwierdzony Aleksandr Chłoponin. 16 czerwca Jewgienij Sawczienko został gubernatorem [[w:Obwód biełgorodzki|obwodu biełgorodzkiego]]. 21 czerwca Wjacziesław Pozgalew został zatwierdzony przez parlament [[w:
* '''[[w:Saint Lucia|Saint Lucia]]:''' p.o. premier Stephenson King przejął teki szefów resortów dyplomacji, spraw wewnętrznych i finansów.
* '''Samoa:''' 20 czerwca [[w:Tupua Tamasese Tupuola Tufuga Efi|Tuiatua Tupua Tamasese Efi]] został zaprzysiężony – cztery dni po wyborze – na urzędzie głowy państwa.
Linia 205 ⟶ 227:
* '''Przywódcy religijni:''' arcybiskupem Estońskiego Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego na uchodźstwie został Andres Taul.
== Zmarli ==
* 2 czerwca – '''[[w:Huang Ju|Huang Ju]]''' (ur. 1938 w Jiashan jako Huang Deyu), burmistrz Szanghaju (miasto wydzielone Chin) 04.1991-02.1995, reprezentujący Komunistyczną Partię Chin, zmarł w Pekinie;
* 8 czerwca – '''[[w:Aden Abdullah Osman Daar|Aden Abdullah Osman Daar]]''' (ur. 1908 w Beledweyne, wówczas Somali Włoskie), prezydent Somalii 01.07.1960-10.06.1967, reprezentujący Somalijską Ligę Młodych, zmarł w Nairobi (Kenia);
Linia 219 ⟶ 241:
* 30 czerwca – '''Sahib Singh Verma''' (ur. 1943 w Mundka, wówczas Indie Brytyjskie), minister naczelny Delhi (stan Indii) 26.02.1996-12.10.1998, reprezentujący Indyjską Partię Ludową, zginął w Radżastanie.
== Źródła ==
{{
[[Kategoria:Kronika wyborcza|K|B]]
|